Οι καθρέφτες της ψυχής της

2 Ιανουαρίου 2014, 05:00

Το κρύο διαπερνούσε το καλά μονωμένο δωμάτιό της που κατά τα άλλα είχε υψηλή θέρμανση. Τρύπωνε από τη σχισμή κάτω από την κλειστή πόρτα, από τα τζάμια του παραθύρου, ακόμη και από το πάτωμα. Η μοκέτα ήταν ξηλωμένη σε κάποια σημεία και αυτά αποτελούσαν μια επιπλέον πηγή παγωνιάς.

Ήσουν η ζωή μου - Θυμός - Γαλήνη

Ήσουν η ζωή μου

Κάθε μέρα μου έλειπε. Κάθε καταραμένη μέρα που η γη έκανε τον κύκλο της γύρω από τον ήλιο, κάθε μέρα που ήταν στην ουσία η ίδια ρουτίνα της φύσης, αποτελούσε και δική μου ρουτίνα.

Μοναδικοί σαν ... δυό σταγόνες νερό

Οι άνθρωποι είναι μοναδικοί.
Μοναδικές προσωπικότητες με μοναδικό σύνολο εμπειριών. Μοναδικά σώματα που ξεχωρίζουν το ένα από το άλλο. Μοναδικοί συνδυασμοί χαρακτηριστικών, σωματικών και ψυχικών. Μοναδικό DNA.

Ο κλοιός της ζωής

"Επιθανάτιο σκίρτημα, μισητό σκήνωμα, θανάτου άθυρμα"

Η ανάσα της γίνονταν όλο και πιο αργή, όλο και πιο δύσκολο ήταν το να τραβήξει αέρα στα ασθενή πνευμόνια της.

"Οι κατάσκοποι"

Δεν φοβάμαι το ρεύμα των ποταμών την αγρύπνια και 
Το λεπίδι 
Μόνον τους κλητήρες 
Και τις κυρίες που πίσω από καρότσια νηπίων κατασκοπεύουν 
Στο διάβα σου.

Όσο για τις αράχνες τρομάζω το σιωπηλό τους περπάτημα
Κι εκείνη τη μεταφυσικήν ικανότητα να στέκονται στο
Ταβάνι
Παρακολουθώντας με σκοτεινό μάτι τη σκέψη σου
Δίχως να βγάζουν τον παραμικρό ήχο φωνής.

του Τάσου Δενέγρη

2015 όνειρα, ευχές και προσδοκίες

e.MME.is (magazine of Jour.AUTh.GR)